Sumatra, Maleisië en Thailand

De vlucht van Jakarta naar Padang op 22-8 verloopt prima, tot we bijna bij Padang (Sumatra) zijn en we vanwege het slechte weer een half uur moeten rondcirkelen boven de kustlijn. Uiteindelijk landen we in de stromende regen en ik vraag me af wat ik hier doe na dat heerlijke weer op Java ;-) Op het vliegveld op mijn tas wachten en ondertussen zie ik Karin ook in de rij staan bij Internationaal om door de douane te gaan. Buiten de aankomsthal ontmoeten we elkaar, gezellig, weer eens met een maatje reizen, top. We pakken de bus de stad in en als we uit moeten stappen heeft het zo hard geregend dat er 30 cm water in de straat staat. We rennen naar een onderdak en ik laat mijn spullen daar staan en ga het hotel zoeken. Regenjas aan en broek opgerold. Ik vind het hotel, regel een kamer en haal Karin weer op. Zij heeft inmiddels van een meisje een grote paraplu te leen gekregen en samen lopen we naar het hotel. Nadat we ons in de kamer hebben geïnstalleerd gaan we even een uurtje of 2 op bed liggen en daarna gaan we een hapje eten in het restaurant op de andere hoek van de straat. Een prima restaurant, heerlijke krab gegeten en Karin rivierkreeft.

De volgende dag is het weer prachtig weer, we verkennen het stadje, lopen langs het strand, de haven en bekijken een mooie Chinese tempel. Terug naar het hotel, even gerelaxt en dan opzoek naar een lunchplek. Dit blijkt niet zo eenvoudig omdat het Ramadan is en eigenlijk alles uitgestorven is. Uiteindelijk vinden we in het centrum een klein marktje waar nog iets te krijgen is, dus we eten wat lokale “lekkernijen” en vinden ook nog een tentje die hele lekkere cakejes aan het bakken is.  We eten de dingetjes in een afgelegen steegje op om niet iedereen de ogen uit te steken. Na deze middagsnack kopen we nog een paar van die cakejes en gaan weer terug richting het hotel. Daar stippelen we het vervolg van onze reis uit en genieten aan het eind van de dag op het balkon van een mooie zonsondergang. Voor het avondeten ook weer de nodige moeite gedaan om iets schappelijks te vinden om te eten.

24 augustus, Karin is jarig !!!! Als we wakker worden eten we de cakejes van gisteren en geef ik haar haar cadeautje, een batik die ik in Yogyakarta voor haar heb gekocht. Helaas bestaat een deel van haar verjaardag uit een reisdag. We pakken de bus naar Bukittinggi waar we in de middag aankomen. We vinden een leuk hotel, checken in en gaan daarna lekker een biertje doen bij het Canyon Café naast het hotel, erg leuke tent met heel gezellig personeel. We regelen er gelijk een toer van de Minang Kabau bezienswaardigheden in de omgeving voor de volgende dag. ’s Avonds gaan we lekker eten in een Padangrestaurant, het eten wat het dichts in de buurt komt van een rijsttafel zoals we die in Nederland kennen. De tafel wordt vol gezet met allemaal kleine schaaltjes met verschillende gerechten en je rekent af wat je gegeten hebt, Perfect !!! Terug naar het Canyon Café en daar met een stel uit Slovenië aan de praat geraakt. Zij besluiten ook de volgende dag met ons mee te gaan op de toer.

25-8 gaan we op de toer, om 9 uur vertrekken we in een minivan met een chauffeur en een gids. We gaan langs de belangrijkste Minang Kabau nederzettingen in de omgeving, bezoeken een koffie fabriekje, een watermolen en een plantage voor koffie, bananen, kruidnagel en kaneel. We lunchen in een Padangrestaurant en rijden vervolgens langs een groot meer om even te relaxen. Daarna langs een voorbeeld van een Minag Kabaupaleis en vervolgens naar het echte paleis, wat in aanbouw is omdat het een paar jaar geleden volledig is afgebrand door een blikseminslag. Vervolgens via een weverij en houtbewerkers terug naar het hotel.

Op woensdag 26-8 hebben we een motor gehuurd en rijden door de Canyon naar Lake Minanjau, een groot kratermeer. De weg vanaf de bergkam naar beneden bestaat uit 44 haarspeldbochten, helemaal gaaf!! We zijn het meer rondgereden en op een aantal plaatsen gestopt. Op de terugweg gaat het helaas regenen, regenjas aan maar toch helemaal doorweekt terug gekomen in het hotel. Opgedroogd en omgekleed en lekker de hele avond in het Canyon Café gezeten, lekker gegeten en gedronken, erg gezellige avond.

Donderdag 27-8 is een grote reisdag (en nacht). ’s Morgens nog even in Bukittinggi rondgestruind en om 2 uur de auto in voor de 15 uur rit naar Lake Toba. Het blijkt echt een monsterrit te worden, door de bergen (met een behoorlijke snelheid) en vervolgens over volledig onbegaanbare wegen verder naar Lake Toba. Onderweg ook nog even gestopt om de evenaar over te lopen, grappig. Onderweg stoppen we een paar keer om te tanken en te eten en de volgende ochtend om ½ 6 komen we gebroken in Parapad aan waar we de boot naar Samosir, het eiland in Lake Toba, kunnen pakken. We zijn er zo vroeg dat alles nog gesloten is. We slapen met z’n allen een uur in de auto en om ½ 7 gaan wij een bakkie koffie en een ontbijtje regelen in de havenplaats en vertrekt de auto. Om ½ 9 gaan we met de boot naar Tuk Tuk, het plaatsje op Samosir, en vinden we een prima hotel met een kamer met mooi uitzicht over het meer. Eerst even een paar uurtjes tukken om bij te komen van een heftige reis. Op Samosir hebben we het heerlijk rustig aan gedaan, de ochtend beginnen met een frisse duik in Lake Toba en gedurende de dag lekker van het zonnetje en het lekker eten en drinken genieten, helemaal prima. Ondertussen het vervoer voor de tocht naar Medan en de vlucht naar Kuala Lumpur (KL) geregeld. 1 dag een brommertje gehuurd om het eiland over te rijden. Eerst over de gewone weg langs de rand van het eiland naar de andere kant gereden, maar we wilden toch ook echt over het eiland heen naar mooie uitzichtpunten en een meer wat daar ligt. Lekker de onverharde paden opgegaan, cross country brommeren, echt heel gaaf.

Op maandag 31-8 is het weer tijd om door te gaan. We nemen de boot, die veel te laat is, terug naar het vaste land en springen daar in de auto die gewacht heeft om naar Medan te rijden, een rit van een uur of 5 opgevouwen in een auto. Is Medan aangekomen in de stromende regen (weer) en daar een nacht overnacht. De volgende ochtend op tijd weer op om naar het vliegveld te gaan. Ik voel me niet zo lekker, hoofdpijn en koortsig….. Op KL pikken de thermal scans gelukkig niet mijn koorts op (kennelijk nog niet genoeg) en we pakken de bus naar Chinatown om een hotel te zoeken. Het eerste hotel, aangeraden door Harry en Lilian vinden we echt helemaal niets ;-) , we lopen door en vinden een redelijk guesthouse waar we inchecken. Ik ben op bed gaan liggen en Karin is de stad in gegaan. ’s Avonds naar een grote shoppingmall “Time Square” waar ze binnen een achtbaan hebben, top. Lekker gegeten en naar de film geweest. Daarna terug richting Chinatown en nog wat gedronken. Ik heb uitgeslapen, voel me echt shit, koorts, diaree…. Aan het eind van de ochtend heet Karin een ander (beter) hotel gevonden en we verkassen naar de overkant van de straat. De rest van de middag geslapen en Karin is lekker op pad gegaan. ’s Avonds nauwelijks kunnen eten en weer doorgeslapen.

Donderdag 3-9 toch maar wat ondernomen. Met de hop on-hop off bus KL rondgereden langs alle grote attracties. Bij de Petronas Twin Towers uitgestapt en die bekeken. Daar wat geshopt en wat gedronken en daarna door naar de Menara KL Tower, een hoge televisietoren met een mooi uitzicht over de stad. Aan het eind van de dag terug naar het hotel en ’s avonds in Chinatown wat gegeten.

Op vrijdag 4-9 ’s morgens de trein gepakt naar het vliegveld om daar een huurauto op te halen, waarna we doorrijden naar de Cameron Highland, een paar uur ten noorden van KL. Mooie bergachtige omgeving. Ingecheckt bij een hotel (de 2^e keuze, omdat de 1^e keuze, Fathers Guesthouse, al vol was), alleen nog wat soep gegeten en weer mijn bedje in.

De volgende ochtend voel ik me zo matig dat we toch besluiten om naar het ziekenhuis te gaan. Daar zijn ze bang dat ik het H1N1 griepvirus heb, bloed afgenomen en aan het infuus gelegd om mijn vochtniveau bij te werken. Het bloedonderzoek wijst uit dat het geen H1N1 is, maar ze zijn bang voor Dengue of een bacterie. Medicijnen meegekregen en weer terug naar het hotel. Het blijkt helaas een hele slechte nacht te worden. Ik heb het benauwd, heb constant het idee dat ik moet overgeven en zit een groot deel van de nacht op de wc. De volgende ochtend 6-9 gelijk weer naar het ziekenhuis en daar besluiten ze me op te nemen. Helaas blijkt dat ik allergisch was voor de medicijnen die ze me gegeven hadden, zat penicilline in, terwijl ik had gezegd dat ik daar allergisch voor ben, matig. Gelijk weer aan het infuus, bloedonderzoek en uitwerpselonderzoek. Karin is de hele dag bij me gebleven (lief) en ik heb veel geslapen. De doktoren zijn erg aardig, maar het eten is echt niet te hakken. Karin heeft een aantal keer eten voor me meegenomen. Ze proberen een aantal medicijnen op me en uit de onderzoeken blijkt dat ik waarschijnlijk Dengue (overgedragen door muggensteken)  en de Leptospirosis bacterie (waarschijnlijk uit het water waar ik in gezwommen heb), waar ik medicijnen voor krijg. Op 9 september voel ik me al een stuk beter, geen koorts meer, wel nog diaree en een laag energieniveau. De doktoren besluiten me op 10-9 te ontslaan uit het ziekenhuis, ik ben er ook wel erg klaar mee en wil er ook uit. Ik krijg medicijnen mee die ik nog een week moet slikken. Ondertussen is Karin lekker op pad geweest in de Cameron Highlands en is ze ook verkast naar Fathers Guesthouse, waar we in eerste instantie wilde zitten, een erg gezellige plek.

Op 11 september gaan we weer op pad, uitchecken en via de Highland richting de snelweg gereden. Onderweg nog even gekeken bij een theeplantage, waar het hier helemaal vol mee staat. We hadden het plan om naar Melaka te rijden, een kustplaats ten zuiden van KL, maar onderweg besluiten we dat het toch wel erg lekker is om de laatste paar dagen van Karin’s vakantie lekker op een eilandje door te brengen. We rijden naar de kust om op Pulau Pangkor te gaan zitten. Het blijkt dat we de auto niet mee kunnen nemen, dus we herpakken de tassen om met zo min mogelijk het eiland op te gaan. Daarna parkeren we de auto en kopen via een reisbureautje de bootticket en een reservering in een hotel op Pangkor. We pakken de boot en op het eiland een taxibusje en checken in in het hotel. Dit blijkt een prima advies te zijn. Goed hotel met een goede keuken en uitzicht over het strand en de zee, heerlijk. We zitten de rest van de middag en avond op het strand en eten wat bij het hotel. Langs het strand staan allemaal stalletje, maar door de Ramadan zijn deze allemaal gesloten, helaas. Ik denk dat het hier een drukte van jewelste is als er geen Ramadan is, maar nu is het heerlijk rustig, bijna uitgestorven.

De volgende dag brengen we door op het strand, lekker zonnen, zwemmen en lezen, helemaal prima. Het bevalt Karin zo goed dat ze nog probeert om haar vlucht van de volgende dag uit te stellen naar een dag later, maar dit blijkt iets te kostbaar te zijn. We eten ’s avonds weer in ons hotel, bijna het enig wat open is, en drinken nog een paar biertjes met mensen die we in Cameron Highland zijn tegen gekomen.

Op zondag 13 september is het weer tijd voor Karin om nar huis te gaan….. We pakken ’s morgens de boot terug naar het vaste land, proberen een ontbijt te scoren (dit wordt KFC, helaas) en gaan met onze auto op pad richting KL. Het is zo’n 4 uur rijden en we komen rond ½ 2 op het vliegveld aan waar we de auto weer inleveren. We zijn vrij vroeg, want Karin vliegt pas om ½ 6, dus we gaan eerst lunchen. Daarna kan Karin inchecken, we kijken nog wat rond in boekwinkeltjes en drinken nog een kop thee. Daarna moet Karin richting de gate en moeten we afscheid nemen. Het was erg gezellig, helaas was ik een deel van de tijd ziek, maar ik was erg blij dat ze er was. Nadat Karin naar haar vliegtuig is pak ik de bus weer richting KL en vind een hotel midden in een gezellige buurt. Ik blijf nog 2 nachten in KL, kijk er wat rond, wat ik eerder niet kon doen omdat ik ziek was.

Op dinsdag 15-9 ga ik met de bus van KL naar Hat Yai, de eerste plaats in Thailand, alweer een land achter me gelaten. Het is de hele dag in de bus, maar deze is gelukkig heerlijk luxe, veel ruimte. In Hat Yai overnacht ik en de volgende ochtend neem ik de bus naar Chumphon, midden in het zuidelijke deel van Thailand en de hub om naar Koh Tao te gaan. Ik slaap nog een nacht in Chumphon en ga de volgende ochtend met de boot naar Koh Tao om een paar dagen heerlijk te relaxen en te duiken. Koh Tao is een heerlijk paradijselijk eilandje, waar ik zomaar nog een paar weken had willen blijven. Ik ben er 3 dagen geweest, heb 6x gedoken en heb heerlijk op het strand gelegen en bijgekomen.

Zo, dat was weer een behoorlijk verhaal. Ik ben inmiddels in Bangkok en heb Peer op 21-9 opgehaald van het vliegveld en we gaan nu 2,5 week samen van Bangkok naar Ho Chi Minh (Vietnam) reizen. Inmiddels Bangkok, Ayutthaya en Thailand weer achtergelaten. Mooie en spannende verhalen, maar daarover later weer meer. Dikke kus, Sander